Operatie bij urineverlies: alles wat u moet weten over deze operatie

Bereidt u zich voor op een operatie voor de behandeling van een incontinentieprobleem of twijfelt u over een operatie wegens urineverlies? Wij vertellen u alles over de verscheidenheid aan chirurgische opties die beschikbaar zijn.

Vóór elke operatie wegens urineverlies: inzicht in urine-incontinentie

Per definitie is urine-incontinentie een onvrijwillig urineverlies dat optreedt buiten het plassen. Deze aandoening kan het gevolg zijn van verschillende oorzaken en manifesteert zich op verschillende manieren, afhankelijk van het individu. Er zijn twee hoofdtypen urine-incontinentie:

  • Stress-urine-incontinentie (SUI), waarbij urine lekt als gevolg van overmatige druk op de blaas, zoals bij niezen, lachen of sporten.
  • Aandrang-incontinentie , gekenmerkt door een plotselinge en dwingende drang om te urineren, waardoor er geen tijd overblijft om het toilet te bereiken.

Deze aandoeningen kunnen een aanzienlijke impact hebben op de kwaliteit van leven, en het is daarom essentieel om hun mechanismen te begrijpen om de best mogelijke behandeling te kiezen, inclusief chirurgische ingrepen en het ondergaan van een operatie voor urineverlies.

Tijdens het wachten op een incontinentieoperatie: urinelekbroekjes?

DE Slipjes tegen urineverlies - of beter gezegd steunslipjes die urineverlies verminderen - vormen een interessant alternatief voor traditionele bescherming voor mensen die aan incontinentie lijden .

Wanneer moet een operatie bij urineverlies worden overwogen?

operatie wegens urineverlies

Het overwegen van een operatie om urine-incontinentie te behandelen wordt meestal gedaan als andere behandelingen, zoals perineale revalidatie of medicamenteuze behandeling, niet voldoende effectief zijn. Het is ook noodzakelijk om het type en de oorzaak van urineverlies te evalueren om te bepalen of een operatie een geschikte optie is.

Het is van cruciaal belang op te merken dat een operatie wordt overwogen als andere behandelingen mislukken en van geval tot geval moet worden besproken in een gespecialiseerd urologisch consultatiebureau. Er bestaan ​​verschillende chirurgische oplossingen om urine-incontinentie te behandelen, afhankelijk van de pathologie.

Voor mannen kan een operatie bijvoorbeeld noodzakelijk zijn als urine-incontinentie verband houdt met prostaataandoeningen. In dit geval kan het nodig zijn om de gehele prostaat of een deel ervan operatief te verwijderen.

Bij vrouwen kunnen interventies zoals colposuspensie worden overwogen voor stress-urine-incontinentie.

Het is ook essentieel om er rekening mee te houden dat de duur van de ziekenhuisopname na een operatie voor urine-incontinentie doorgaans 24 tot 48 uur bedraagt.

Chirurgie voor stress-urine-incontinentie: TVT en TOT

Principe van het aanbrengen van een suburethrale sling

Het plaatsen van een suburethrale sling is een operatie die vaak wordt uitgevoerd om stress-urine-incontinentie te behandelen, wanneer niet-chirurgische behandelingen niet voldoende effectief zijn . Het principe van de operatie is om de plasbuis te ondersteunen door daar een kunststof strip te plaatsen, die lijkt op een klein gaasje van polypropyleen. Deze strip wordt via een korte incisie in de vagina ingebracht en spanningsvrij onder de urethra geplaatst.

Zijn rol is het herstellen van de initiële positie van het proximale deel van de urethra en het bieden van anatomische ondersteuning tijdens inspanningen. Dit proces helpt urineverlies te voorkomen tijdens inspanningen zoals hoesten , niezen of tijdens sportactiviteiten.

Er zijn twee soorten strips:

  • de TOT (Trans Obturator Tape)
  • en TVT (Tension Free Vaginal Tape), die verschillen in de techniek die wordt gebruikt om ze te implanteren.

Duur en voortgang van de TVT- of TOT-operatie

De TVT- of TOT-operatie duurt gemiddeld tussen de 15 en 35 minuten. Het begint met het plaatsen van een urinekatheter en algemene of gedeeltelijke anesthesie.

Bij de TVT worden twee kleine incisies gemaakt in het suprapubische gebied , terwijl bij de TOT de incisies lateraal zijn, tussen de dij en de vulva . Bij TVT wordt een cystoscopie uitgevoerd om de blaas te controleren.

De strip wordt vervolgens via een incisie in de voorwand van de vagina onder de urethra geplaatst. In sommige gevallen blijft de urinekatheter aan het einde van de procedure op zijn plaats.

Anesthesie en voorbereiding op een operatie

Algemene of regionale anesthesie wordt vaak gebruikt voor TVT- of TOT-operaties. De beslissing tussen deze twee opties hangt van veel factoren af, waaronder de algehele gezondheid van de patiënt, de voorkeur van de chirurg en de aard van de procedure.

Als onderdeel van uw urinelekoperatie wordt doorgaans minimaal 48 uur vóór de ingreep een preoperatieve afspraak met de anesthesioloog gepland.

Ter voorbereiding op de procedure wordt aanbevolen om te stoppen met roken, omdat roken het risico op complicaties kan vergroten.

Ook kan het wassen met antibacteriële zeep vlak voor de operatie worden gedaan om het risico op infectie te minimaliseren. Ten slotte wordt de patiënt doorgaans gevraagd om de ochtend van de procedure met een lege maag aan te komen.

Nasleep van een operatie en herstel na een operatie voor urine-incontinentie

Duur van ziekenhuisopname en ziekteverlof

De duur van het ziekenhuisverblijf na een operatie voor urine-incontinentie is over het algemeen kort, variërend van 24 tot 48 uur. Deze duur kan echter variëren afhankelijk van de gezondheidstoestand van de patiënt en het type interventie dat wordt uitgevoerd.

Wat de werkonderbreking betreft, hangt deze af van de aard van de beroepsactiviteit van de patiënt. Bij zittend werk is doorgaans een rustperiode van 10 dagen noodzakelijk . Aan de andere kant kan de onderbreking voor werkzaamheden waarbij zware lasten moeten worden gedragen, oplopen tot 28 dagen.

Opgemerkt moet worden dat postoperatieve voorzorgsmaatregelen aanbevelen om aanzienlijke inspanningen te vermijden, zoals het dragen van zware lasten of sportieve activiteiten, gedurende minimaal een maand. Ten slotte wordt de duur van de werkonderbreking na een operatie wegens urineverlies door de chirurg voor elk specifiek geval bepaald .

Postoperatieve resultaten thuis beheren na een incontinentieoperatie

Na een operatie voor urine-incontinentie zijn bepaalde voorzorgsmaatregelen en acties thuis nodig om het herstel te vergemakkelijken en weer normaal te worden. Allereerst moet u de door de chirurg voorgeschreven rust respecteren en aanzienlijke fysieke inspanningen vermijden.

Bovendien wordt aanbevolen om het optreden van ongewone symptomen zoals hevige pijn, koorts of abnormale bloedingen, die op complicaties kunnen duiden, in de gaten te houden.

  • Hygiëne en dieet : Het is belangrijk om goede hygiëne te handhaven, vooral rond de incisiegebieden, om infecties te voorkomen. Bovendien bevorderen een uitgebalanceerd dieet en een goede hydratatie de genezing en het herstel.

  • Medicijnen en pijnstillers : Het innemen van door de arts voorgeschreven medicijnen, inclusief pijnstillers bij pijn, moet nauwgezet worden nageleefd.

  • Behandeling van urineverlies : Het is mogelijk dat urineverlies na de operatie aanhoudt. Specifieke bescherming bij urine-incontinentie kan worden gebruikt om het dagelijks comfort te verbeteren.

  • Postoperatief consultatie : Over het algemeen wordt een postoperatief consultatie gepland met de uroloog om het resultaat van de interventie te evalueren en mogelijke bijwerkingen te beheersen.

Opgemerkt moet worden dat de postoperatieve behandeling thuis varieert, afhankelijk van elke patiënt en het type interventie dat wordt uitgevoerd.

Postoperatieve revalidatie en medische monitoring

Postoperatieve revalidatie is vaak noodzakelijk na een operatie wegens urine-incontinentie. Deze revalidatie na een incontinentieoperatie kan bekkenbodemversterkende oefeningen omvatten, ook wel perineale revalidatie genoemd, die tot doel hebben de urinecontrole te verbeteren. Deze oefeningen kunnen worden gedaan met de hulp van een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg, zoals een fysiotherapeut of een gespecialiseerde verloskundige.

Postoperatieve medische monitoring is ook een belangrijk onderdeel van herstel. Tijdens vervolgconsulten evalueert de arts de effectiviteit van de behandeling door de vermindering van het aantal urineverlies te controleren. Als het urineverlies ondanks de operatie, revalidatie en medicamenteuze behandeling aanhoudt , kan verdere operatie worden overwogen.

Operatie bij urineverlies: risico's, complicaties en mogelijke bijwerkingen

Een urine-incontinentieoperatie is niet zonder risico's en kan verschillende complicaties en bijwerkingen veroorzaken.

Deze kunnen het volgende omvatten:

  • Schade aan de geopereerde sluitspier of verplaatsing van de urethra tijdens de operatie, wat kan leiden tot urineverlies.
  • Een wond in de blaas of urethra, meestal uitzonderlijk, of bloeding .
  • Een urineweginfectie of andere soorten infecties, vooral als er sprake is van een pijnlijke plek.
  • Postoperatieve pijn .
  • Moeilijk urineren na een operatie, waarvoor mogelijk extra katheterisatie nodig is.
  • Ernstige bijwerkingen na het inbrengen van een suburethrale sling, volgens sommige patiëntenrapporten.

Er moet ook worden opgemerkt dat urine-incontinentie na de operatie kan terugkeren, vooral in geval van verhoogde belasting van de resterende sluitspier of schade aan het spierweefsel van de urinesfincter.

Ten slotte kunnen zich psychologische complicaties voordoen, die verband houden met de impact van incontinentie op de kwaliteit van leven.

Levensduur van de strip en mogelijke noodzaak voor heroperatie

De levensduur van de strip die tijdens een operatie voor urine-incontinentie wordt ingebracht, is doorgaans vrij lang. In de meeste gevallen kan de strip voor onbepaalde tijd op zijn plaats blijven. Volgens sommige medische bronnen kan echter een levensduur van 10 jaar worden verwacht.

Er moet echter worden opgemerkt dat er in bepaalde uitzonderlijke gevallen complicaties kunnen optreden die een heroperatie vereisen. Bij hinderlijke chronische pijn kan het bijvoorbeeld nodig zijn een gedeelte of de gehele strip te verwijderen. Bovendien kunnen er in de dagen na de operatie bloedingen of ernstige infecties optreden, waardoor een heroperatie nodig is.

Het is daarom van cruciaal belang om na de operatie regelmatig medisch toezicht te houden om mogelijke complicaties snel op te sporen.

Getuigenissen en meningen van patiënten die een operatie hebben ondergaan vanwege urine-incontinentie

De woorden van patiënten die een operatie voor urine-incontinentie hebben meegemaakt, zijn een waardevolle bron van informatie. Hun getuigenissen stellen ons in staat de echte ervaring van deze interventie te begrijpen, en de impact ervan op het dagelijks leven en de kwaliteit van leven.

Elida keerde na twintig jaar urineverlies dankzij een eenvoudige operatie terug naar een normaal leven. Pauline ondervond na het plaatsen van een strip een ernstige postoperatieve complicatie. Er is ook Richard, 66, die zijn reis met urine-incontinentie na prostaatkanker deelt.

Gevarieerde ervaringen, die het belang van elk individueel geval bij ziekte aantonen.

Des questions ?
On y répond...

Quelle opération pour une fuite urinaire chez la femme ?

Plusieurs options chirurgicales peuvent être envisagées pour traiter les fuites urinaires chez la femme, en fonction du type et de la gravité de l'incontinence.

La pose d'une bandelette sous-urétrale (TOT ou TVT) est l'opération la plus couramment pratiquée pour l'incontinence urinaire d'effort. Cette intervention vise à soutenir l'urètre lors d'efforts physiques pour éviter les fuites.

La mise en place d'un sphincter artificiel est une autre option envisagée lorsque les muscles du sphincter sont insuffisants pour contrôler l'écoulement de l'urine.

La pose de ballons ajustables permet de renforcer le soutien de l'urètre et de contrôler les fuites urinaires.

Les injections péri-urétrales sont une autre solution pour les fuites urinaires d'effort, elles consistent à injecter un produit qui va gonfler les tissus et réduire les fuites.

Il est à noter que le choix de l'intervention dépend de plusieurs facteurs, comme la cause de l'incontinence, la sévérité des symptômes, et l'état de santé général de la patiente. Un suivi régulier post-opératoire est essentiel pour évaluer l'efficacité du traitement contre l'incontinence et détecter rapidement d'éventuelles complications.

Quelle opération pour éviter les fuites urinaires ?

Plusieurs types d'opérations peuvent être envisagés pour traiter les fuites urinaires. Outre la pose d'une bandelette sous-urétrale (TVT ou TOT), qui est l'opération la plus répandue, d'autres interventions peuvent être envisagées.

  • La mise en place d'un sphincter artificiel est une option si les muscles du sphincter sont insuffisants pour contrôler l'écoulement de l'urine.
  • L'opération de colposuspension, consistant à remonter la vessie et l'urètre à une position plus normale dans le bassin, peut également être proposée.
  • Dans certains cas, les injections péri-urétrales sont utilisées pour gonfler les tissus autour de l'urètre et réduire les fuites.

Chaque intervention a ses propres avantages et risques, et le choix dépendra de la cause et de la sévérité de l'incontinence, ainsi que de l'état de santé général du patient.

Quelle est la durée de vie d'une bandelette urinaire ?

La durée de vie d'une bandelette urinaire implantée lors d'une intervention chirurgicale pour l'incontinence urinaire est généralement bonne. De nombreux patients ne nécessitent pas de remplacement de bandelette tout au long de leur vie.

Toutefois, selon certaines sources médicales, une durée de vie de 10 ans peut être envisagée pour ces dispositifs. Il est important de noter que la bandelette peut parfois nécessiter un retrait ou un ajustement en raison de complications, bien que ces cas soient plutôt rares. Un suivi médical régulier est essentiel pour surveiller l'état de la bandelette et détecter rapidement d'éventuelles complications.

Comment se passe la pose d'une bandelette urinaire ?

La pose d'une bandelette urinaire est un processus chirurgical relativement simple et rapide, effectué sous anesthésie générale ou partielle. Le chirurgien commence par effectuer une petite incision dans la paroi du vagin et deux autres dans le creux de la cuisse. La bandelette, qui a l'aspect d'un tulle blanc, est ensuite passée par ces incisions, en remplacement des tissus défectueux.

C'est une opération qui se déroule sans ouverture de l'abdomen, ce qui réduit les risques de complications post-opératoires. Pour assurer un soutien optimal de l'urètre, la bandelette est réglée en demandant à la patiente de tousser ou de pousser, permettant ainsi de mettre la bandelette sous tension.

Un contrôle endoscopique (cystoscopie) est effectué pour vérifier l'état de la vessie après la pose de la bandelette.

Consultez notre FAQ
une femme porte la culotte menstruelle taille haute noire avec les mains sur la tête